چه‌کسی به زنان ظلم کرد؟
[ شهروند] در این سال‌ها رسانه‌های خارجی و رسانه‌های فارسی‌زبان خارج‌نشین معاند، بیشترین تمرکز خود را بر موضوع «زنان در ایران» گذاشته‌اند. این موضوع به این دلیل است که با رخنه در ذهنیت زنان در واقع می‌توانند کانون خانواده را هدف بگیرند. اگر زنی ذهنیت نابسامانی پیدا کند، طبیعتا همسر و فرزندان را هم تحت‌تأثیر قرار خواهد داد و در واقع خانواده را به تغییری وحشتناک خواهد کشاند. در بیشتر گزارش‌های رسانه‌های اینچنین، وضعیت زنان قبل از انقلاب به شکلی کلی ارائه می‌شود و با ارائه چند تصویر این موضوع به ذهن مخاطب القا می‌شود که در دوره پهلوی، اوضاع فوق‌العاده بوده است! این درحالی است که رجوع به آمار و ارقام، چیز دیگری می‌گوید. بهبود وضعیت زنان در ایران بعد از انقلاب چنان آشکار است که حتی گاهی بعضی از رسانه‌های غربی ناچار به اعتراف در این زمینه شده‌اند. ازجمله آنها می‌توان به نیویورک‌تایمز اشاره کرد که چند سال پیش طی گزارشی، سال 1357و انقلاب اسلامی را نقطه عطفی در بهبود وضعیت زنان ایرانی در تمام حوزه‌ها دانست، اما برای ارائه آمار دقیق‌تر می‌توانیم به مواردی اشاره کنیم که در ادامه می‌آید. این آمار مستند است به مطالب کتاب «یک ون شبهه» (پاسخ به شبهات معترضین در حوزه زن و آزادی) نوشته سیدمحمد حسین راجی که به تازگی از سوی اندیشکده «سُعداء» منتشر شده است. چنانچه مخاطب با دقت و انصاف این آمار را بررسی کند، متوجه خواهد شد آنچه پیش از انقلاب درباره زنان وجود داشت و بعضی رسانه‌های معاند تلاش می‌کنند آن را برجسته کنند، طبلی توخالی و تصویری پوشالی است.
آموزش
به گزارش سازمان ملل، قبل از انقلاب، ایران جزء بی‌سوادترین کشورها در حوزه بانوان بود، اما هم‌اکنون به رتبه قابل تأملی رسیده است. میزان بی‌سوادی زنان ایران در سال 1354، 70تا 80درصد برآورد شده بود اما تا سال 1398که آخرین برآورد در این زمینه انجام شده، این آمار به پایین‌تر از 5درصد رسیده است.
افزایش نسبت دختران به پسران در تحصیلات دانشگاهی، از حدود 25درصد در دهه 50، به 50درصد رسیده است.
استادان و هیأت علمی زن در دانشگاه‌های کشور، از کمتر از 15درصد در دهه پنجاه، به بیش از 30درصد در دهه 90رسیده است.