دوباره عطر بودنت بهار را مرور كرد
و عشق تو ز كوچه هاي قلبمان عبور كرد
تو آمدي و اين جهان به نام آسماني ات
تمام كوچه باغ را پر از گل حضور كرد
زمين پراز شكوفه شد زگام هاي آبي ات
دل مرا پر از هميشه هاي شعر و نور كرد
تو زنده ي هميشه اي ، پر از حسيني و خدا
چگونه ميشود تورا ز ذهن و سينه دور كرد؟!
قسم به كربلاي خون كه معني شهادت است
حماسه ي صبوري تو درد را صبور كرد!
صداي خسته ي نجيب اي هميشه ي غريب
دوباره شكل بودن بهار را مرور كرد